روز کارگر؛ کارگران رنگین‌کمانی چه می‌خواهند؟

lgbt labour

 اول مه «روز جهانی کارگر» نامگذاری شده است. روز جهانی کارگر یک جشن و مراسم کارگری از سوی طبقات کارگر است که هر سال برگزار می‌شود. در بسیاری از کشورهای جهان حزب‌های مختلف و اتحادیه‌های کارگری این روز رو با برگزاری تظاهرات و راهپیمایی‌های خیابانی گرامی می‌دارند  تا یادآور اعتراض‌های منسجم کارگران آمریکایی باشند که برای اولین بار در روز ۱ مه سال ۱۸۸۶ فراخوان اعتصاب سراسری دادند. خواسته آنها روزی هشت ساعت کار به جای چهارده ساعت بود.  ماجرا از آنجا شروع شد که در واکنش به تعلل قانونگذاران در تصویب قانون هشت ساعت کار در روز، فدراسیون اتحادیه‌های صنفی و کارگری آمریکا در جلسه‌ای در سال ۱۸۸۴ دو سال به دولت و کارفرمایان مهلت داد تا قانون هشت ساعت کار را به تصویب برسانند.  با خودداری مقامات از پذیرش این درخواست، در روز اول ماه سال ۱۸۸۶، تظاهرات گسترده‌ای در بعضی از شهرهای آمریکا برگزار شد. به خصوص در شهر شیکاگو، چند ده هزار نفر در حمایت از این خواست دست به اعتصاب و راهپیمایی زدند که چند روز ادامه داشت. البته در آمریکا و کانادا و چند کشور دیگر، اولین دوشنبه ماه میلادی سپتامبر به عنوان “روز کارگر” گرامی‌داشت برگزار می‌شود.

بخشی بزرگی از جامعه رنگین‌کمانی هم چه در ایران و چه در کشورهای دیگه از قشر کارگر هستند و بسته به شغلشان، تجربیات متفاوتی هم از محیط کار، صاحب کار و همکارانشان دارند. در برنامه این هفته من یک ترنس هستم، شایا گلدوست، به طور مفصل به وضعیت کارگران دگرباش پرداخته است. 

 


There are no comments

Add yours