دوستای قشنگم سلام و امیدوارم حالتون خوب خوب خوب باشه.
من شایا هستم و امروز هم با یک قسمت دیگه از مجموعه برنامههای “من یک ترنس هستم” در رادیو رنگینکمان قراره دقایق خوب و مفیدی رو در کنار هم باشیم.
۲۶ اکتبر مصادف با ۴ آبان هر سال روز آگاهسازی در مورد افراد «اینترسکس» یا «میانجنسیه». اینترسکس در فارسی به «بیناجنسی» هم ترجمه شده. به همین دلیل من یه بخش کوچیکی از مقاله “دوجنس کافی نیست، مرد، زن و میان جنسی” رو که “زینب پیغمبرزاده” نوشته و در وبسایت سازمان اقدام آشکار جهانی منتشر شده رو براتون میخونم.
«هر ساله کودکان زیادی خارج از دوگانه دختر و پسر به دنیا میآیند. گاهی وضعیت میانجنسی موقع تولد نوزاد قابل مشاهده است، مثلاً آلت جنسی نوزاد ترکیبی از هر دو آلت جنسی منتسب به دختران و پسرانه، اما گاهی هم خود فرد و هم پزشکان تا سالها بعد متوجه میانجنسی بودن کودک نمیشن. مثلاً کودکی که با آلت جنسی منتسب به مردانه دنیا اومده ممکنه کروموزم XX یا اندامهای باروی منتسب به زنانه رو داشته باشد و یا برعکس. گاهی هم کروموزمهای نوزاد ترکیبی از کروموزمهای منتسب به مردانه و زنانه است، این ترکیب ممکنه در هورمونها هم با درصدهای مختلف دیده بشه و روی علائم ثانویه منتسب به مردانه و زنانه هم تاثیر بذاره و با بالا رفتن سن خودش رو بیشتر نشون بده.
متاسفانه اگر پزشکان بلافاصله بعد از تولد متوجه میانجنسی بودن کودک بشن، معمولاًعجله دارن تا با جراحی آلت جنسی، کودک رو به یکی از دو جنس دختر و پسر تبدیل کنن تا بیمارستان بتونه در گواهی تولد یکی از این دو گزینه رو بنویسه و والدین هم بتونن برای کودک شناسنامه بگیرن. بدون در نظر گرفتن اینکه وقتی کودک بزرگ میشه و کم کم خودش رو میشناسه ممکنه هویت جنسیتی خودش رو در تضاد با جنس و اندام جنسیای ببینه که خانواده و پزشکان در بدو تولد تصمیم گرفتن و براش ایجاد کردن. معمولاً چنین کودکانی ناچار میشن بعدها جراحیهای دیگهای هم انجام بدن و گاهی تا آخر عمرشون دارو مصرف کنن تا بتونن با جسمی مشابه اونچه که پزشکان برای یک زن یا مرد تعریف میکنن، زندگی کنن. بر اساس بررسیهایی که در کشورهای مختلف انجام شده، حدود ۲ درصد جمعیت هر جامعهای میانجنسی هستند. این به این معناست که در جامعه هشتاد میلیونی ایران حدود یک میلیون و ششصد هزار میانجنسی زندگی میکنن، اما چرا این افراد رو دور و برمون نمیبینیم و یا حتی اسمی از اونها نمیشنویم؟ دلیلش اینه که صحبت از این موضوع هم مثل هر موضوع مرتبط با سکسوالیته، جنس و جنسیت در جامعه ما تابو محسوب میشه و خانوادهها معمولاً سعی میکنن با شرم اون رو مثل یک راز بزرگ مخفی نگه دارن.
در برنامه این هفته من یک ترنس هستم مفصلا در این باره صحبت کردیم. من یک ترنس هستم هر جمعه و سه شنبه از رادیو رنگینکمان پخش میشود. این برنامهها از طریق ساوندکلاود، تلگرام و وبسایت رادیو رنگینکمان هم قابل دسترسی است.