“فامیل من از وقتی که طفل بودم متوجه رفتار متفاوت من شده بودند. تا یک زمانی به روی من نمی‌آوردند اما وقتی که بزرگ‌تر شدم، به من می‌گفتند که این‌طور یا آن‌طور نکن. تو مرد هستی و مثل مردها رفتار کنن” این جملات را روژان می‌گوید. زن ترنسی که ساکن ولایت کابل در افغانستان است. مشابه این روایت را از بسیاری از زنان ترنس در سراسر جهان می‌شنویم اما وقتی به افغانستان می‌رسیم، هزار توی سنت و مذهب کار را صد چندان مشکل‌تر می‌کند.

جمهوری اسلامی افغانستان، بیست سال پیش و  با سقوط حکومت طالبان روی کار آمد. بسیاری از کشورهای غربی از جمله ایالات متحده آمریکا، بریتانیا و فرانسه در پاگیری آنچه به افغانستان پس از طالبان شهرت یافت نقش داشتند. در دوران نگارش قانون اساسی هم کوشش شد تا موازین حقوق بشری اعمال شود اما جایگاه دگرباشان در این قوانین کجاست؟

ازدواج اجباری زنان در افغانستان، قصه پر غصه هر روز این کشور است. حکایتی که اینجا برایتان می‌آوریم اما حکایت زن ترنسی است که به ازدواج اجباری تن داد و بعد جلای وطن کرد. مونا والد دو فرزند است . چالش‌های او به عنوان پناهجوی ترنس افغان که هم در ایران و هم در ترکیه زندگی کرده، حکایت تلخ ناشنیده‌ای است که این هفته در برنامه اینجا پامیر، ویژه شنوندگان افغان پخش شد. تهیه کننده این برنامه آرتمیس اکبری است. 

اوایل دی ماه ( ماه جدی)‌ ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی در بین کاربران افغان دست به دست می‌شد که نشان‌دهنده  خشونت‌‌ورزی یک پلیس وزارت داخله علیه یک زن ترنس بود. بلافاصله بعد از اعتراض کاربران افغانستانی، شخص ضارب دستگیر شد. بعد از تحقیقات مشخص شد که مجرم با او تماس می‌گرفته و پیشنهاد رابطه جنسی می‌داده اما آن شخص ترنس جواب تماس‌های او را نداده و به همین دلیل او مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.